ตาวัย 78 สุดช้ำ ลูก 4 คนไม่เลี้ยงดู หลอกเอาเงินไปหมดแถมไล่ให้ไปตาย ต้องอาศัยอยู่ตามโรงพัก

วันที่ 3 ธ.ค.67 ที่ สภ.บางใหญ่ ผู้สื่อข่าวพบกับนายสิทธิชัย อายุ 78 ปี ซึ่งมาอาศัยอยู่ที่โรงพักตั้งแต่วันที่ 25 พ.ย.ที่ผ่านมา เพราะไม่มีที่อยู่ เจ้าหน้าที่ตำรวจตรวจสอบเบื้องต้นพบบัตรประจำตัวประชาชน ใบอนุญาตขับขี่และบัตรคนพิการประเภท 3 และ 4 พร้อมกับกระเป๋า 2 ใบ จึงช่วยประสานพาไปส่งที่ศูนย์พักพิงคนไร้ที่พึ่งจังหวัดนนทบุรี แต่นายสิทธิชัยไม่ยอมอยู่ ขอกลับมาที่โรงพัก เจ้าหน้าที่ตำรวจจึงพากลับมา จากการสอบถามนายสิทธิชัย พยายามจะฆ่าตัวตายมาแล้วหลายครั้ง

นายสิทธิชัย เล่าว่า เมื่อก่อนตนทำงานเป็นโบรกเกอร์และคอยประสานกับคนจีนในเรื่องของการหาสินค้าต่างๆ มีเงินมากถึง 20-30 ล้านบาท แต่งงานและมีลูก 4 คน ลูกสาว 2 คน ลูกชาย 2 คน ต่อมาได้ทะเลาะกับลูกสาวคนโต และมีปากเสียงกันบ่อยครั้ง และเคยพูดกับลูกทั้ง 4 คนว่า ถ้าไม่มีใครเลี้ยงดูตน ตนก็จะขายบ้าน ซึ่งลูกๆ ทั้ง 4 คน ไม่มีใครรับปากจะเลี้ยงดู ตนจึงตัดสินใจขายบ้านไปในราคา 7 ล้านกว่าบาท และใช้ชีวิตโดยการขับรถไปเรื่อยๆ อาศัยนอนบนรถมา 11 ปี เหนื่อยตรงไหนก็จอดนอนตรงนั้น ก่อนที่รถจะถูกขโมยไป ส่วนเงินที่ขายบ้านได้ ลูกๆ ก็มาหลอกเอาเงินไปจนหมด ทุกวันนี้ใช้เงินจากเบี้ยคนชรา เดือนละ 700 บาท และเบี้ยคนพิการ เดือนละ 800 บาท เนื่องจากขาข้างซ้ายมีอาการอ่อนแรง

ก่อนหน้าจะมาอยู่ที่โรงพักตนอยู่แถวๆ สายใต้และได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่งเขาช่วยพามาหาห้องเช่ารายวันอยู่แถวบางใหญ่ โดยจ่ายค่าเช่าวันละ 350 บาท ซึ่งทางเจ้าของห้องเช่าเห็นตนมาอยู่และไม่มีงานทำเลยจะหางานเกี่ยวกับการนวดให้ทำ โดยจะเลือกผู้หญิงมาให้ตนนวด แต่ตนปฏิเสธเพราะว่านวดไม่เป็น หลังจากนั้นไม่นานตนก็ต้องหนีออกมา เพราะว่าเจ้าของห้องเช่าเองซึ่งเป็นเกย์ได้พยายามทำอนาจารตน โดยการใช้มือล้วงไปที่อวัยวะเพศของตนและจับมือของตนไปจับอวัยวะเพศเขา ตนจึงหนีออกมาแต่ยังไม่ได้แจ้งความ

นายสิทธิชัย เล่าเพิ่มเติมอีกว่า ก่อนหน้านี้เจ้าหน้าที่ตำรวจเคยติดต่อลูกสาวคนโต เพื่อที่จะให้เขามารับ แต่ลูกสาวกลับบอกกลับมาว่า ให้พ่อไปตายซะ ซึ่งตนก็เสียใจมากและขอตัดขาด ไม่เจอกันอีกต่อไป เคยฆ่าตัวตายมาแล้ว 3 ครั้ง โดยการกินยาเบื่อหนูแต่ก็ไม่ตาย เคยไปกระโดดน้ำแถวสะพานพระปิ่นก็มีคนช่วยไว้ เคยไปกระโดดน้ำที่บางแสนก็มีคนช่วยไว้อีก พอตนเข้ามาที่โรงพักบางใหญ่ เจ้าหน้าที่ตำรวจก็ให้ความช่วยเหลือ ทั้งเรื่องที่พัก อาหารการกิน ประสานพาไปยังศูนย์พักพิงคนไร้ที่พึ่ง แต่เจ้าหน้าที่ของศูนย์ฯ ไม่สามารถรับตนไว้ได้ เนื่องจากบัตรประชาชนของตนมีพื้นเพอยู่ที่กรุงเทพฯ

ทุกวันนี้ตนไม่รู้จะอยู่ไปทำไม แต่ตนอยากจะไปภูเก็ตเพื่อไปหางานทำ เพราะคิดว่าที่ภูเก็ตมีนักท่องเที่ยวที่เป็นคนจีนเยอะ ตนมีความสามารถช่วยในเรื่องแปลภาษาจีนได้ แต่หากไปแล้วไม่มีงานทำก็คงจะโดดลงทะเลให้จบไปเลยสำหรับชีวิตนี้