วิกฤตลำน้ำโขง ชาวประมงต้องทิ้งอาชีพ เพราะแม่น้ำโขงผิดธรรมชาติ

ข่าว 3 มิติ ยังคงเกาะติดวิกฤตลำน้ำโขง ซึ่งแสดงให้เห็นความผิดธรรมชาติ ติดต่อกันเป็นปีที่ 3 จนตอนนี้ชาวประมงหลายแห่ง ต้องทิ้งอาชีพประมงน้ำโขง เพราะหาปลาได้ยาก จากปัญหาน้ำแห้งขอดผิดฤดูกาล และแม่น้ำโขงใส ไร้ตะกอนผิดธรรมชาติ  

สองพ่อลูกชาวอำเภอปากชม จังหวัดเลย ออกไปหาปลาในแม่น้ำโขงเหมือนทุกวัน เหมือนวิถีชีวิตชาวประมงริมโขง ช่วงนี้แม่น้ำโขงลดระดับลง วิธีหาปลาที่เคยเป็นอวน มอง หรือตาข่ายที่ลอยกลางน้ำ ก็เปลี่ยนมาเป็นการใช้มุ้งเขียววางดักที่แอ่งน้ำริมทางน้ำไหลผ่าน เพื่อรอปลาเข้ามุ้ง อันตรายในการหาปลาริมฝั่ง มีไม่มากนักหากเทียบกับน้ำเชี่ยว แต่ก็แลกด้วยชนิดของปลาที่ตัวเล็กลง

ในความคิดเห็นของชาวประมงพื้นบ้านคนนี้ แม่น้ำโขงคือแหล่งอาหาร แหล่งโปรตีนของคนลุ่มน้ำโขง ที่หาได้โดยไม่จำเป็นต้องซื้อในราคาแพง ขอเพียงไม่ขี้เกียจที่จะหา

จากอำเภอปากชม จังหวัดเลย ล่องใต้ไปตามแม่น้ำโขง ถึงบ้านหาดคำ อำเภอเมือง บึงกาฬ ระยะทางกว่า 200 กิโลเมตร ที่นั่นมีความแตกต่างกัน ที่นี่แม้จะได้ชื่อว่าเป็นกลุ่มประมงพื้นบ้านที่ชำนาญหาปลาน้ำโขง แต่ตอนนี้เรือหาปลาทุกลำจอดสนิท ไม่เหมือนช่วงแม่น้ำโขงที่จังหวัดเลย ที่เป็นเช่นนี้เพราะชาวประมงแทบจับปลาไม่ได้ 

ความแตกต่างทางสภาพลำน้ำคือ แม่น้ำโขงช่วงจังหวัดเลย และอำเภอสังคม จังหวัดหนองคาย มีเกาะแก่งโขดหินกั้นน้ำ ดักตะกอน ไว้บ้าง อีกทั้งอยู่ห่างจากเขื่อนไซยบุรี ไม่ถึง 200 กิโลเมตร นับว่าใกล้กว่าบึงกาฬที่อยู่ห่างออกไปราว 400 กิโลเมตร ซึ่งระยะทางยิ่งหากออกไป ตะกอนในแม่น้ำยิ่งน้อยลง ผลกระทบก็มากขึ้น 

ผลกระทบที่เกิดในระยะ 2 ปีหลัง ยังทำให้จ้าวสมุทรลุ่มน้ำโขงในหลายอำเภอ ไม่ได้ลงประชันในน้ำโขง เพราะน้ำไม่ได้หลากอย่างที่ควรจะเป็น ขณะที่เรือประมงจอดเกยตื้น และเครื่องมือหาปลาหลายชนิดก็ถูกปล่อยทิ้งร้าง