เปาบุ้นจิ้น ตอน กฏแห่งกรรม

พ่อพระหยาง ฉายาที่ชาวบ้านตั้งให้กับเศรษฐีหยางเหวินจิ้น ซึ่งใจบุญคอยช่วยเหลือผู้คนเสมอมา ขบวนของเขาระหว่างกลับจากการบริจาค ได้ถูกโจรกลุ่มหนึ่งปล้นไม่ไกลจากตรงนั้นมากนั้น อารามร้างแห่งหนึ่งหลวงจีนลืมโลกกับศิษย์ตัวน้อยนามว่าสีไกว ต่างรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือดที่ลอยมาพร้อมลมพายุ ขณะเกิดฟ้าคะนองโจรกลุ่มนี้ปล้นฆ่าทุกคนในขบวนไม่เว้นแม้แต่หยางฮูหยิน ซึ่งกำลังตั้งครรภ์แก่ ก่อนตายนางสั่งให้ลูกสาวพยายามหนีแต่ก็ถูกฉู่เทียนหมิงหัวหน้าโจรสกัดได้ แต่ก่อนที่เขาจะลงมือฆ่าเด็กน้อยนั้น ฟ้าได้ผ่าลงมาที่ดาบทำให้ดาบหักสะบั้น ฉู่เทียนหมิงเกิดความตระหนกต่ออาเพศของฟ้าดิน จึงคิดปล่อยเด็กไป แต่ลู่เฉียนรองหัวหน้าไม่ยอม ขณะที่ลู่เฉียนกำลังจะลงมือฆ่าเด็ก ฉู่เทียนหมิงก็เตะปลายดาบที่โดนฟ้าผ่าหักนั้นไปสกัดดาบของลู่เฉียน ทำให้ดาบของลู่เฉียนพลาดเป้า จากแต่และไป ปักที่ลู่เซียง น้องชายของลู่เฉียนแทนลู่เฉียนแค้นใจมาก จึงรวมหัวกับพวกโจรช่วยกันฆ่าฉู่เทียนหมิง และฝังร่างเขาไว้ ระหว่างชุลมุนนั้น ลูกสาวของพ่อพระหยางก็ถือโอกาสหนีไปได้หลวงจีนกับสีไกวเดินมาดูที่เกิดเหตุ ระหว่างนั้นมือของฉู่เทียนหมิงที่ยังไม่ตายก็โผล่ขึ้นมาจากหลุม มาจับขาสีไกวไว้ทำให้หลวงจีนรู้ว่าเขายังไม่ตาย จึงขุดเอาร่างเขาขึ้นมาแล้วพาไปรักษาในตอนแรกเขาดิ้นรนไม่ยอมให้รักษา แต่ต่อมาเขาพบหยกที่ห้อยอยู่ที่คอของสีไกว เขาจึงสอบถามประวัติของสีไกว หลวงจีนเล่าให้ฟังว่าสีไกวเป็นลูกกำพร้าที่แม่ถูกข่มขืน พอนางคลอดสีไกวแล้วนางก็ตายฉู่เทียนหมิงจึงรู้ว่าสีไกวเป็นลูกตัว เพราะเขาคือผู้ที่ข่มขืนแม่ของสีไกวและได้มอบหยกชิ้นนั้นให้นางเองเมื่อรู้ตัวว่ามีลูก ทำให้เขาไม่ยอมตาย ดิ้นรนจะมีชีวิตอยู่ต่อจึงขอให้หลวงจีนรักษาให้ รวมทั้งหลวงจีนได้บวชให้เขาด้วยต่อมาเมื่อหลวงจีนมรณภาพ สีไกวจึงอยู่ในการดูแลของเขามาตลอด โดยที่เขาไม่เคยบอกว่าตนเป็นพ่อ สีไกวรับรู้ความสัมพันธ์ในฐานะอาจารย์เก้าปีต่อมา ลู่เฉียนออกปล้นฆ่าอีก แต่คราวนี้เขาเลือกเฉพาะขุนนาง ซึ่งเป็นคำสั่งของใครบางคน ที่เมืองไคฟง ท่านเปาปรารภกับกงซุนว่า หมู่นี้มีขุนนางตงฉิน ถูกโจรปล้นฆ่าตายไปหลายคน ทำให้นึกสงสัยยิ่งนัก เกิดการปะทะกันระหว่างจั่นเจากับลู่เฉียนซึ่งมาแอบฟังท่านเปาคุยเรื่องคดีในขณะนั้นฉู่เทียนหมิง ก็มาแอบช่วยอย่างลับๆ ซัดก้อนหินเข้าใส่ลู่เฉียน รวมทั้งโยนจดหมายส่งเบาะแสเรื่องโจรให้กับจั่นเจาด้วย ฉู่เทียนหมิงพยายามตามจับลู่เฉียนมาหลายปีเพื่อล้างบาปที่ตนเคยเป็นผู้สร้างขุนโจรผู้นี้ขึ้นมา สีไกวเมื่อโตเป็นหนุ่มแล้วติดตามอาจารย์ไล่จับลู่เฉียนมาตลอด 9 ปี ที่แท้คนที่อยู่เบื้องหลังการฆ่าขุนนางคือผู้ตรวจการเก๋อเจิ้นหาง ซึ่งตอนที่พ่อพระหยางถูกฆ่า เขายังเป็นแค่นายอำเภอหยิงชางท้องที่เกิดเหตุด้วยความที่ต้องการทำผลงานจับโจร จึงทำข้อตกลงกับลู่เฉียนให้หาแพะมารับผิดให้ เขาก็มีผลงานได้เลื่อนตำแหน่ง ลู่เฉียนเองก็ทำงานให้กับเก๋อเจิ้นหาง ในการช่วยฆ่าขุนนางที่ขวางทางเขาเรื่อยมา ที่ใต้ผาดับจิต ตรงที่ขบวนของพ่อพระหยางถูกฆ่า หยางอี้เซิน ลูกสาวคนเดียวที่เหลือรอด มาเซ่นไหว้วิญญาณด้วยน้ำตาท่านเปากับคนของศาลไคฟงเดินทางมาที่ใต้ผาดับจิต ตามคำบอกใบ้ของฉู่เทียนหมิงได้มาพบกับหยางอี้เซินเข้า จึงสอบถามสาเหตุการตายของครอบครัวนางว่าใช่จากการถูกโจรฆ่าหรือไม่ แต่นางปฏิเสธไม่ยอมบอกความจริง บอกไปแต่เพียงว่า พวกเขาป่วยตาย หยางอี้เซิน เคยไปแจ้งความกับนายอำเภอเก๋อ แล้วพบว่าเขากลับไปคบคิดกับโจรคือลู่เฉียนเสียเอง นางจึงไม่ไว้ใจขุนนางคนใด อีกหยางอี้เซินเอง ถึงแม้จะไม่แจ้งทางการไม่พึ่งขุนนางแต่นางไม่เคยละความพยายามที่จะแก้แค้นกลุ่มโจรที่ฆ่าพ่อแม่นางเลย นางพยายามติดตามหาพวกมันมาตลอด 9 ปี ขณะเดินทางผ่านมาตรงที่ฉู่เทียนหมิงกับสีไกวนั่งพักอยู่ นางก็ถูกงูพิษกัดฉู่เทียนหมิงพยายามช่วยชีวิตนางโดยดูดพิษออกให้แต่ถูกชาวบ้านที่ผ่านมาเห็นเข้าใจผิด คิดว่าเขาทำอนาจารหญิงสาว จึงพากับทุบตีจากนั้นก็พานางกลับไปรักษาเมื่อนางมาขอบคุณ กลับจำได้ว่าคนที่ช่วยชีวิตคือขุนโจรที่เคยฆ่าพ่อแม่นางนั่นเอง สีไกวที่แอบหลงรักอี้เซิน ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นนาง แต่ไม่กล้าเอ่ยปาก ใต้ซือเทียนหมิง สอบถามถึงบ้านของอี้เซิน โดยบอกว่าพรุ่งนี้จะให้สีไกวไปส่งนางกลับบ้านแต่นางบอกว่าเป็นกำพร้าร่อนเร่ สีไกวเห็นสบโอกาส จึงขอร้องอาจารย์ให้นางอยู่ด้วยในตอนแรกใต้ซือก็ไม่อยากให้อยู่ด้วย เพราะไม่สะดวกเนื่องจากนางเป็นผู้หญิง แต่ก็ทนการอ้อนวอนของสีไกวไม่ได้จั่นเจามาสืบคดีถึงอาศรมเดิมของหลวงจีนลืมโลกแต่กลับพบว่าท่านมรณภาพไปแล้ว และพบดาบหักครึ่งท่อนของฉู่เทียนหมิง ระหว่างทางไปสืบลู่เฉียน อี้เซินแกล้งขาแพลงแล้วผลักใต้ซือเทียนหมิงตกเขา แต่เขาวรยุทธขนาดนั้น มีหรือจะเป็นอะไรได้หนำซ้ำใต้ซือยังพบกับมู่โถลูกน้องลู่เฉียนที่ถูกเขาฆ่าปิดปากเนื่องจากทำงานพลาดจึงพาตัวไปรักษาการเผชิญหน้าระหว่างฉู่เทียนหมิงกับลู่เฉียน เนื่องจากเขาอยู่ในฐานะนักบวชอีกทั้งหลวงจีนลืมโลกก็เคยขอไว้ก่อนตายว่าอย่าฆ่าคนอีก ดังนั้นการจับลู่เฉียน จึงไม่ใช่เรื่องง่ายใต้ซือเทียนหมิงได้รับบาดเจ็บจากการปะทะลู่เฉียนซ้ำเมื่อกลับมายังมาถ่ายพลังภายในเพื่อช่วยชีวิตลูกน้องเขาอีกดังนั้นตัวเขาเองจึงเจ็บหนักไปเสียเองเต็มๆ จั่นเจาไปสืบเรื่องคดีพ่อพระหยาง กลับมาเล่าให้ท่านเปาฟัง ถึงข้อสงสัยที่ว่า ทำไมหลังจากจับโจรได้แล้ว วันรุ่งขึ้นหยางอี้เซินถึงหายตัวไป แล้วเมื่อตอนที่พบกันที่ผาดับจิตเหตุใดนางถึงโกหกว่าพ่อแม่ป่วยตาย กลางดึกคืนนั้น อี้เซินย่องเข้าไปเอาผ้าห่มปิดหน้าปิดจมูกใต้ซือ หวังฆ่าให้ตายด้วยการหายใจไม่ออกสีไกวซึ่งนั่งหลับ เฝ้าอาการของอาจารย์อยู่ ตื่นขึ้นมาถามว่านางทำอะไร ฉู่เทียนหมิงตื่นขึ้นมาเลยแก้ตัวแทนนางว่าเจ้ามันขี้เซา ดูสิต้องรบกวนให้แม่นางหยางมามาห่มผ้าให้ ฉู่เทียนหมิงเองก็รู้แต่แรกแล้วว่าอี้เซินเป็นใคร แต่ด้วยความที่ต้องการชดใช้บาปของตัวเอง จึงยอมนางทุกอย่าง สีไกวเล่าให้อี้เซินฟัง ถึงอดีตของฉู่เทียนหมิงที่เหมือนตายไปแล้วเกิดใหม่ โดยยึดคำสอนของหลวงตาเขาเป็นที่ตั้งโดยเขาให้คำสาบานกับหลวงจีนลืมโลก หลวงตาของสีไกวว่าจะทุ่มเทสร้างกรรมดี ล้างกรรมชั่วที่เคยทำให้อดีต ก่อนมรณภาพ หลวงจีนลืมโลกได้ฝากอีกหนึ่งภารกิจไว้ให้กับฉู่เทียนหมิง นั่นคือให้นำพระพุทธรูปขึ้นไปประดิษฐานไว้ที่ผาดับจิต เพื่อขจัดความชั่วร้าย ให้ผาดับจิตเปลี่ยนเป็นผาเทวะอี้เซินเล่าให้สีไกวฟังว่า พ่อแม่นางก็ถูกคนฆ่าอย่างโหดเหี้ยมแต่นางไม่มีวรยุทธ จึงยากที่จะแก้แค้น ด้วยความรักที่สีไกวมีต่อนางจึงยอมสาบานว่าจะช่วยนางแก้แค้นศัตรู โดยที่เขาไม่รู้เลยว่าคนๆนั้นคืออาจารย์ หรือที่แท้จริงก็คือพ่อบังเกิดเกล้าของเขาเอง ลู่เฉียนมาแจ้งกับเก๋อเจิ้นหางว่า ฉู่เทียนหมิงยังไม่ตาย ต่อไปนี้เรื่องร้ายๆทั้งหลายก็จะโยนให้เขารับบาปแทน เพื่อให้พวกตนพ้นจากข้อสงสัยของท่านเปาเริ่มต้นก็ดักทำร้ายราชครูแล้วโยนความผิดให้ฉู่เทียนหมิงก่อนเลย แล้วเก๋อเจิ้นหางกับลู่เฉียนก็สวมรอยมาช่วย จากนั้นก็เอาป้ายหยกที่ชิงมาจากราชครูไปวางไว้ให้สีไกวเก็บได้ เก็บของซี้ซั้วเดี๋ยวเหอะได้เป็นเรื่องฝ่ายอี้เซิน ยังไม่ละความพยายามในการที่จะลอบฆ่าฉู่เทียนหมิงนางเอามีดแทงขณะที่เขานั่งสมาธิ มีดปักจมลงไปครึ่งเล่ม แต่เขาไม่สะทกสะท้านอะไรเลย ซ้ำยังดึงมีดออกมาเช็ดเลือดแล้ว เรียกอี้เซินมารับคืน บอกว่าเจ้าลืมของ สีไกวกลับมาบ้าน มอบหยกที่เก็บได้ให้กับอี้เซิน เขาบอกว่าเจ้าของคงไม่มาเอาแล้ว เพราะเขานั่งรอตรงที่เก็บของได้ถึง 3 ชั่วยาม ก็ไม่เห็นมีคนมาทวงคืน จึงเอามามอบให้กับอี้เซิน ท่านกงซุนนำสารด่วนเรื่องราชครูถูกปล้นมาแจ้งให้ท่านเปาทราบ รวมทั้งคำสั่งที่ให้จับตัวฉู่เทียนหมิงมาลงโทษให้ได้ ท่านเปาสงสัยยิ่งนัก โจรที่ไหนมันประกาศชื่อแซ่ให้เจ้าทุกข์ได้รับรู้หว่าเปาบุ้นจิ้นมาพบเก๋อเจิ้นหาง เพื่อสืบเรื่องที่เกิดขึ้นฉู่เทียนหมิงโดนทหารกลุ่มนึงล้อมจับ แต่ก็รอดมาได้จึงสงสัยว่าทางการจะรื้อคดีเก่าเขา จึงสั่งให้สีไกวพาอี้เซินหนีไปก่อนส่วนเขาจะพามู่โถแยกย้ายหนี แล้วนัดพบกันที่ศาลานอกเมือง ระหว่างนั้นลู่เฉียนก็ล่อให้จั่นเจาตามมาจนพบฉู่เทียนหมิงจนได้ฉู่เทียนหมิงพยายามบอกจั่นเจาว่า เขาจับคนผิดแล้ว แต่จั่นเจายืนยันว่าเขาจำมู่โถได้ฉู่เทียนหมิงโดนจั่นเจาแทงเข้าให้ทีนึง แต่ยังสามารถพาลูกน้องลู่เฉียนหนีไปได้ ก่อนไปเขากล่าวคำว่า“ใต้ผาดับจิต คนดับจิต” ทำให้จั่นเจารู้ว่าฉู่เทียนหมิงคือนักบวชที่เคยแอบช่วยเขาคราวก่อนลู่เฉียนตามมาที่ศาลาเพื่อจะจับสีไกว ระหว่างสู้กันอี้เซินก็ใช้ไฟทิ่มตาเขา จนบอดไปข้างนึงทั้งหมดหนีมาเจอกันที่บ้านร้างแห่งหนึ่งสีไกวโดนดาบอาบยาพิษของลู่เฉียนทำให้ เลือดที่ไหลออกมาเป็นสีดำ อี้เซินเห็นอย่างนั้นจึงใช้ปากดูดเลือดพิษนั้นออก ฉู่เทียนหมิงบาดเจ็บ อี้เซินไปต้มยารักษา แต่ด้วยใจอาฆาตทำให้นางใส่ยาพิษลงในถ้วยยาฉู่เทียนหมิง เองเมื่อได้รับพิษก็รู้ว่าเป็นฝีมือนางแต่เขาไม่ถือโทษ กลับขอคำมั่นจากนางว่า ขอแค่อย่าทำร้ายสีไกวก็พอสีไกวเมื่อรู้ความจริงว่าอี้เซินอยู่กับเขาเพื่อคอยหาโอกาสแก้แค้นอาจารย์ตน เขารู้สึกเจ็บปวดยิ่งนักจึงบอกนางว่าหากต้องการก็เอาชีวิตเขาไปแทนฉู่เฉียนมาจับตัวเด็กสองคนไปเป็นตัวประกันรวมทั้งบอกให้มู่โถไปแจ้งกับฉู่เทียนหมิงว่าให้ไปพบเขาภายในสามวัน ไม่งั้นจะฆ่าคนทั้งคู่เสียแต่มู่โถก็ดันถูกจั่นเจาจับตัวได้เสียก่อนในที่คุมขังสีไกวขอร้องให้อี้เซินเลิกจองเวรโดยยอมเอาชีวิตเขาแลก ฉู่เทียนหมิงลอบเข้าไปพบท่านเปายามดึกเล่า ความจริงทุกอย่างให้ฟัง ขอโอกาสท่านเปาเพื่อที่จะล้างมลทินให้กับตัวเอง แล้วเขาจะมามอบตัวยอมตายใต้คมมีดประหารท่านเปาเองลู่เฉียนลอบเข้ามาหวังฆ่ามู่โถปิดปากแต่จั่นเจาเข้ามาขวาง ทำให้มู่โถสำนึกได้ยอมบอกความจริงกับท่านเปา ขณะเดียวกันฉู่เทียนหมิงก็มาสอบถามถึงสถานที่จับตัวคนไว้ฉู่เทียนหมิงมาช่วยเด็กสองคน แต่สีไกวบาดเจ็บมากการต่อสู้ก็ติดพัน ทำให้เขาช่วยอี้เซินได้คนเดียวอี้เซินต่อว่าฉู่เทียนหมิงว่าทำใมไม่ยอมช่วยสีไกวฉู่เทียนหมิงปวดร้าวใจมาก จึงหลุดปากบอกนางไปว่าทำใมเขาจะไม่อยากช่วย ในเมื่อสีไกวเป็นลูกแท้ๆของเขาฝ่ายลู่เฉียน พบหยกที่ห้อยคอสีไกว จำหยกนั้นได้จึงสงสัยว่าสีไกวจะเป็นลูกของฉู่เทียนหมิง เพราะเขาเคยเห็นฉู่เทียนหมิงมอบหยกชิ้นนี้ให้กับลูกสาวบ้านสกุลสี ที่ฉุดมาข่มขืนฉู่เทียนหมิง บอกจะกลับไปช่วยสีไกว และขอร้องอี้เซินว่า อย่าบอกเรื่องที่เขาเป็นพ่อให้กับสีไกวรู้อี้เซินมาข้อร้องท่านเปาให้ไปช่วยสีไกวโดยยอมเล่าความจริงทุกอย่างรวมทั้งเรื่องที่เก๋อเจิ้นหางที่บิดเบือนคดีพ่อนางด้วยสีไกวฟื้นขึ้นมา ลู่เฉียนจึงยุยงว่า แม่ของสีไกวตายเพราะฉู่เทียนหมิง ทำให้เขาคิดไปแก้แค้นสีไกวมาถามความจริงว่าแม่เขาตายเพราะฉู่เทียนหมิงจริงหรือเปล่า เขาก็ยอมรับว่าจริง แต่ไม่ได้เล่ารายละเอียดทั้งหมด ทำให้สีไกวแค้นยิ่งนัก แต่ก็ตัดใจฆ่าเขาไม่ลงฉู่เทียนหมิงเห็นสีไกวทรมาณนักกับการที่ฆ่าเขาไม่ลงจึงคิดฆ่าตัวตาย แต่จั่นเจากับอี้เซินมาขวางไว้ก่อน จั่นเจาบอกฉู่เทียนหมิงว่า อี้เซินยอมเป็นพยานกล่าวโทษเก๋อเจิ้นหางแล้ว ตอนนี้เขาถูกจับ จึงขอให้ฉู่เทียนหมิงไปเป็นพยานด้วย ฉู่เทียนหมิงบอกเขาไปแน่ แต่ขอจับลู่เฉียนให้ได้ก่อนอี้เซินพยามปลอบใจสีไกว บอกว่าที่เขาตัดใจฆ่าอาจารย์ตัวเองไม่ได้หน่ะดีแล้ว จะได้ไม่เป็นบาป และนางเองก็ไม่คิดจะแก้แค้นฉู่เทียนหมิงแล้วด้วยเก๋อเจิ้นหางขึ้นศาล แน่นอนผู้ร้ายทั่วไปมีหรือจะยอมรับความจริง ถ้าไม่จำนนด้วยหลักฐานที่ค้นได้จากตัวเลขาเขาเอง เพชรนิลจินดาที่ได้จากการปล้นฆ่าขุนนาง สีไกวกับอี้เซินคิดไปจากไคฟง เพื่อไปตั้งตนชีวิตใหม่ในที่อื่น แต่ระหว่างทาง สีไกว ก็ยังอดห่วงฉู่เทียนหมิงไม่ได้เมื่อมีหญิงสาวคนหนึ่งแบกลูกที่ป่วยผ่านมาเพื่อจะไปหาหมอสีไกว ยิ่งคิดถึงอดีตตอนที่เขาป่วยแล้วฉู่เทียนหมิงพาเขาขึ้นหลังแบกลุยน้ำที่เย็นจนเป็นน้ำแข็งเพื่อไปหาหมอ ทำให้เขาตัดสินใจกลับไปช่วยฉู่เทียนหมิงฉู่เทียนหมิงรู้ว่าลู่เฉียนจะต้องเข้าปล้นหมู่บ้านนี้ จึงพยายามไปเตือนชาวบ้าน แต่มิคาดว่าก่อนหน้านั้น ลู่เฉียนได้ปลอมตัวเป็นพ่อค้ามาปล่อยข่าวว่าจะมีหลวงจีนบ้า มาปล่อยข่าวเรื่องโจรเข้าปล้น ทำให้ไม่มีใครเชื่อฉู่เทียนหมิงขบวนของท่านเปาถูกลูกน้องลู่เฉียนดักโจมตีมู่โถถูกธนูสิ้นใจ ท่านเปาจึงรู้ว่าโจรรู้เรื่องที่เจ้าหน้าที่จะมาแล้ว จึงสั่งให้จั่นเจาล่วงหน้าเข้าเมืองไปช่วยฉู่เทียนหมิงก่อนสีไกวกับอี้เซินตามมาจนพบฉู่เทียนหมิงด้วยความห่วงสีไกว ไม่ต้องการให้เขาไปเสี่ยงด้วยฉู่เทียนหมิงจึงจับเขามัดไว้ พร้อมสั่งอี้เซินให้คอยดูแล และห้ามแก้มัดเด็ดขาดสีไกวร้องขอให้อี้เซินปล่อยตัวเขา เมื่อนางไม่ปล่อยเขาก็ด่าว่านางเลือดเย็น อยากยืมมือลู่เฉียนฆ่าฉู่เทียนหมิงแก้แค้นใช่มั้ย ทำให้นางฉุนขาด ตบหน้าเขาแล้วหลุดปากเรื่องที่เขาเป็นลูกฉู่เทียนหมิง ทำให้สีไกวยิ่งดิ้นรนจะไป ช่วยเขาให้ได้ยิ่งขึ้น อี้เซินจึงต้องยอมแก้มัดเขาคืนนั้นพวกโจรเข้าปล้นหมู่บ้าน โดยมีฉู่เทียนหมิงยืนหยัดต้านกลุ่มโจรแต่เพียงผู้เดียวแต่พักเดียวสีไกวก็ปรากฏตัวยิ่งทำให้ฉู่เทียนหมิงห่วงหน้าพะวงหลัง เพราะสีไกวเอาแต่ถามว่าเขาเป็นพ่อตนใช่ใหมจั่นเจามาแล้วฮับแต่ลู่เฉียนก็เจ้าเล่ห์นัก จับกงซุนเชอะ เป็นตัวประกันอี้เซินขอให้ใต้ซือฉู่เทียนหมิงหยิบดาบขึ้นมาฆ่าคนเป็นครั้งสุดท้าย เพราะไม่งั้นไม่มีทางปราบลู่เฉียนได้ใต้ซือปฏิเสธ บอกให้นางทิ้งดาบลง ในขณะที่นางปล่อยดาบหล่นลงพื้นนั้น เขาก็ใช้ขาเตะ ตวัดดาบไปปักอกลู่เฉียน ฉู่เทียนหมิงบาดเจ็บสาหัสจากการสู้กับลู่เฉียนแต่ก็ยังขอที่จะทำงานสุดท้ายที่เคยรับปากไว้กับหลวงจีนลืมโลก ให้ลุล่วง นั่นคือนำพระพุทธรูป ขึ้นไปประดิษฐานที่ผาดับจิตแต่ด้วยสภาพร่างกายของเขา เมื่อแบกไปได้ครึ่งทางก็ล้มลงสีไกวในฐานะลูกจึงขออาสาแบกพระพุทธรูปแทนสุดท้ายก่อนสิ้นใจ เขาก็ได้เห็นพระพุทธรูปประดิษฐานที่ผาดับจิตสมดังเจตจำนง ท่านเปาถึงกับรำพึงว่าวางดาบเปื้อนเลือด มุ่งสู่นิพพานแต่นี้ไปแสงธรรมเจิดจ้า สาดส่องไปทั่วดินแดนนี้ต่อไปจะไม่มีใครต้องดับจิต เพราะนี่คือ ผาเทวะ